Царква Аляксандра Неўскага.
На ўзвядзенне храма-помніка будаўнічым аддзяленнем Мінскага губернскага кіравання ў красавіку 1896 года была зацверджаны каштарыс на агульную суму 11.227 рублёў і 39 капеек. Месцам для будаўніцтва былі абраны вайсковыя могілкі, якія знаходзіліся на ўскраіне Мінска, што звалася Доўгім Бродам.

На збудаванне храма ў візантыйскім стылі сродкі ахвяравалі таксама войскі мясцовага ваеннага гарнізона і прыватныя асобы — галоўным чынам сваякі загінулых воінаў. Актыўна дапамагаў у гэтай справе добрапрыстойны 30-й пяхотнай дывізіі протаіерэй Павел Багдановіч. 20 000 рублёў на пабудову храма ўнесла «дачка» лейб-гвардыі Кексгольмскага палка Марыя Кексгольмская — турэцкая сірата, падабраная салдатамі палка ў 1877 г. на поле бою.

Будаўніцтва было задумана як помнік воінам, якія аддалі сваё жыццё ў руска-турэцкай вайне 1877-78 гадоў. Пра гэта нагадваюць захаваныя з тых часоў дзве мемарыяльныя дошкі, умантаваныя ў цэнтральны неф. На іх выгравіраваны імёны 118 воінаў 30-й артылерыйскай брыгады і 119-га пяхотнага Каломенскага палка, загінулых пры ўзяцці Плеўны(руск.). ў Балгарыі. Акрамя таго, побач з храмам знаходзяцца магілы некалькіх герояў вайны 1877-78 гг. — генерал-лейтэнанта Э. В. Жыржынскага, генерал-маёра І. А. Бырдзіна, падпалкоўнікаў А. Т. Дзехцярова, В. К. Жэжэро і С. К. Абрамава.

Храм быў спраектаваны ў неарускім стылі. XVII—XVIII стагоддзяў, і быў збудаваны на месцы маленькай драўлянай царквы, якая стаяла на гэтым месцы.

Мураваны крыжова-купальны трохнефавы аднаапсідны чатырохслуповы храм-помнік. У цэнтры сіметрычнай аб'ёмна-прасторавай кампазіцыі ўзвышаецца масіўны купал на васьмігранным светлавым барабане, завершаны цыбулепадобнай галоўкай. Меншыя дэкаратыўныя купалы сіметрычна размешчаны над дахамі бакавых нефаў. Дамінантай кампазіцыі з'яўляецца высокая двух'ярусная званіца з шатровым пакрыццём, размешчаная над бабінцам.