Вайско́выя мо́гілкі.
Вайско́выя мо́гілкі — могілкі ў Мінску, з'яўляюцца, нароўні з Кальварыйскімі могілкамі, адным з самых старых некропаляў у межах горада, дзе свой апошні спачын знаходзілі шматлікія выбітныя людзі Беларусі. Размешчаныя ў Савецкім раёне горада, па адрасе: вул. Казлова, 11.
Да 1915 году могілкі, як і царква Аляксандра Неўскага, належалі вайсковаму ведамству, а пасьля толькі былі перададзены месту. Ад сярэдзіны 1950-х на Вайсковых могілках людзей не хаваюць – клады апынуліся ў цэнтры сталіцы. Зрэшты, і да таго часу на Вайсковых маглі пахаваць ня кожнага – за савецкім часам гэта быў нэкропаль для партыйных, культурных і грамадзкіх дзеячаў, а да 1917 г. там хавалі пераважна вайскоўцаў ды іхных сямейнікаў.
Яшчэ ў 1920-я быў пастаўлены помнік на магіле Івана Пуліхава, які, выконваючы прысуд падпольнае рэвалюцыйнае арганізацыі, разам з Аляксандраю Ізмайловіч падрыхтаваў і 27 студзеня 1906 г. зьдзейсьніў замах на менскага губэрнатара П.Курлова.
Спачываюць на могілках таксама юдзеі: Иосиф Натанович Шнитман, Хаим Давидович Алер, Залман Шмуйлов Гинзбург…
Калі кіравацца ў паўночна-заходні бок Вайсковых могілак, выйдзеце да магіл песьняроў. Янку Купалу помнік паставілі ў 1971 г. — пад чатырохмэтроваю бэтоннаю плітою сядзіць на лаўцы бронзавы паэт.
Коласаў помнік пастаўлены ў 1970 г., галава клясыка ў тоўшчы граніту ўражвае сваёй велічэзнасьцю. Але які красны помнік паставіў Колас сваёй жонцы Марыі Міцкевіч!
У 1898 г. у гонар перамогі ў расейска-турэцкай вайне 1877—78 г. на могілках была збудавана царква-помнік Аляксандра Неўскага. Унутры бажніцы на калёнах прымацаваны мармуровыя пліты з імёнамі 118 загінулых у гэнай вайне беларусаў з Каломенскага полку й артылерыйскае брыгады расейскага войска. За ахвярнікам – пахаваньне з парэшткамі вярхоўных афіцэрскіх рангаў, а пабл