Каменная святыня ў неагатычным стылi.
Вёска Нарач (назва існуе ад 1964 г.) у XV стагоддзi насіла назву Medal Minor, ад XVI стагоддзя паселішча згадваецца пад назвай Кабыльнік. У 1434 г. князі Свірскія заснавалі тут касцёл святога Андрэя Апостала. На памятнай дошцы касцёла чытаем, што першая святыня была драўляная.
У 1651 г. князі Свірскія ўзводзяць новы будынак касцёла святога Андрэя, аднак яго знішчылі падчас «нашэсця Масквы» ў вайну 1654- 1667 гг. У 1736 г. касцёл святога Андрэя рэканструаваны на сродкі дзедзіча Кабыльніка Марціна Аскеркі, кашталяна наваградскага. У гэтыя часы касцёл апісваюць як святыню «немалых памераў», інтэр’ер якой упрыгожвалі 6 алтароў.
У 1897 г. закладваюцца падмуркі новай каменнай святыні ў неагатычным стылi, якая ў 1901 г. была асвечаная, і ў 1904 г. кансэкраваная. Касцёл пабудаваны з чырвонай цэглы на падмўрку з гранітных блокаў. Зараз у касцёле ёсць чатыры алтары. У галоўным па-ранейшаму захоўваецца абраз Маці Божай (у народзе называнай Анёльскай - успамiн 2 жнiўня), у бакавых навах: злева - святога Андрэя, i святога Антонiя, справа - святога Роха. Пры касцёле святога Андрэя дзейнічалі школа i шпіталь. У Нарачы дзейнiчае таксама праваслаўная парафiя. Лёс храма быў журботны - ён быў зачынены ў пасляваенны перыяд. Зараз адрэстаўраваны зноў служыць вернікам.

Пасля другой сусветнай вайны бязбожныя ўлады спрабавалi зачынiць i касцёл, аднак парафіяне, дзякуючы сваёй стойкасцi ў веры, здолелi захаваць дом Божы ад знiшчэння. Хоць апошні пробашч быў пасадзаны ў турму, а пазней змушаны пакiнуць Беларусь і парафiя засталася без святара, то людзi самi малiлiся ў святынi, спадзяючыся на лепшае i стараючыся атрымаць ад улады дазвол для святара. З цягам часу дазвол быў выдадзены. Сюды стаў прыезжаць спачатку перыядычна, а пазней рэгулярна кс. Люцыян Паўлiк з Задарожжа. Ад 1989 года тут служаць кармелiты босыя. У парафii адзначаюцца ўрачыста днi святога Антонiя (13 чэрвеня), святога Роха (16 жнiўня) i святога Андрэя Апостала (30 лiстапада).

Пробашч – а. Бярнард Радзік OCD