построенная в 1906 году Яном Бохвицем. Помимо самого усадебного дома, который является жемчужной всей архитектурной композиции этого комплекса, здесь был разбит парк, с невероятно красивой липовой аллеей, винокурня, конюшня и ледовня. Сам Ян Бохвиц, был осужден за участие в восстании 1863–1864 гг. В советское время здесь находился военный госпиталь, который был ликвидирован в 1995 году. Да и вообще, время советской и постсоветской власти плохо сказалось на усадьбе, что и приходиться лицезреть :(

А для сваёй сям’і Стругач узвёў цудоўны сядзібны дом недалёка ад вёскі Святы Дух. На двухпавярховым асабняку яшчэ захавалася характэрная для пачатку ХХ стагоддзя белая ляпніна. Унутраны двор з калонамі, адкрытая веранда, выкладзеная з цэменту чара для басейна. Сядзібны дом да гэтага часу атачае каменная агароджа, зробленая на стагоддзі, з калонамі на месцы ўязных варот.

На ўзвышшы над вёскай стромка ўзвышаецца прыгожы і высокі касьцёл, які, нібыта клапатлівы бацька, ахінае мястэчка цеплынёй Хрыста. Жупраны – гэта маленькі Рым для мясцовых насельнікаў, бедных, спакутаваных, няшчасных у жыцці людзей. Сюды, як у невялікую пілігрымку, штонядзелі зьяжджаюцца і прыходзяць вернікі.

Каталіцкі прыход у Ліпнішках быў заснаваны ў 1510 годзе каралём Жыгімонтам I Старым. Будынак новага касцёла з граніта і цэглы пачалі будаваць пры Аляксандру Вольскім у 1900 г. Будаўніцтва працягвалася з перапынкамі да 1927 г. Камні вазілі з палёў коньмі і валамі. Ёсць звесткі, што частку камянёў прывезлі з руін Геранёнскага замка. Камні мылі, абчэсвалі ўручную. Калі камні былі вялікія, іх разбівалі пры дапамозе далата кувалды. Цэмент выкарыстоўвалі вышэйшага гатунку - №600(фіялетавага колеру).

Касцёл бернардзінцаў пабудаваны ў XVII ст. з цэглы. Да мураванага касцёла далучаўся жылы корпус.Кляштар аддзелены ад мястэчка насыпам, які меў абарончае значэнне. У 1600—33 гг. быў пабудаваны фарны драўляны касцёл (замест парафіяльнага 1563 г.) па фундацыі мсціслаўскага ваяводы Кішкі, які ў 1631 г. заснаваў пры касцёле з дазволу віленскага біскупа Войны кляштар бернардзінцаў. У час вайны Расеі з Рэччу Паспалітай 1654—67 гг. касцёл спалены. Новы асвячоны ў 1787 г.. У 1858 г. кляштар скасаваны.

Гісторыя сядзібы ўзыходзіць да XVIII ст., калі ў 1749 г. за 450 злотых маёнтак набыў А. Багушэвіч (прапрадзед беларускага паэта Ф. Багушэвіча). У сядзібе Ф. Багушэвіч правёў апошнія гады жыцця. Ансамбль уключае гасподу, парк эканамічнага тыпу, гаспадарчыя пабудовы, альтанку. У пасляваенныя гады гасподарка захавалася дзякуючы рупнасці М. Ляпехі — шчырага прыхільніка творчасці Багушэвіча, Адноўлена ў 1980-я гг. да 150-годдзя з дня нараджэння паэта, рэалізаваны праект рэстаўрацыі сядзібы.

У цэнтры горада. Пабудаваны ў 1900—10 гг. з цэглы на месцы касцёла 1387 г. францысканскага кляштара. Пасля 2-й сусветнай вайны не дзейнічаў. Адкрыты ў 1990 г., дзейнічае. Помнік архітэктуры неабарока. 3-нефавая 2-вежавая базіліка з 5-граннай апсідай і бакавымі сакрысціямі. Мае ярусную аб'ёмна-прасторавую кампазіцыю. Цэнтральны аб'ём накрыты 2-схільным дахам, расчлянёны лучковымі аконнымі праёмамі ў пластычных ліштвах і фігурна прафіляваных нішах і пілястрамі ў прасценках, апяразаны карнізам.

Ужытая пры ўзвядзенні касцёла цэгла і характар выканання гатычнай тэхнікі муроўкі дазваляюць ніжнюю частку ўсходняй паловы храма датаваць канцом 15-пачаткам 16ст. Падобна, што ў XVII ст. быў праведзены яго грунтоўны рамонт, магчыма, пасля пашкоджванняў у час руска-польскай вайны "КРЫВАВЫ ПАТОП". Тады пад уплывам мастацтва рэнесансу былі разабраны контрфорсы,рэшткі якіх у выглядзе выступаючых з муроўкі валуноў прасочваюцца на паўднёвым фасадзе. У працэсе рамонту фасады храма ўпершыню атынкавалі.

Заснаваў кляштар сясцёр бернардынак 20 верасня 16ЗЗ г. Спачатку пабудавалі драўляны комплекс, але ўжо ў 1642 г. сталі ўзводзіць каменныя пабудовы, і 31 жніўня 1687 г. быў кансэкраваны новы касцёл пад тытулам Нараджэння Найсвяцейшай Марыі Панны. Пасля пажару 1741 г. святыня была рэканструяваная. Работы скончыліся ў 1746 г. і цяпер касцёл уяўляў сабой стыль сталага барока. У 1866 г. манашкі былі пераведзены ў Нясвіж, а кляштар перададзены праваслаўнай царкве.

Кляштар ордэна францысканцаў існаваў у Наваградку ўжо ў 1323 г., што вынікае з пісьма князя Гедыміна да папы рымскага. Увогуле гэты каталіцкі ордэн адзін з самых старажытных і першы з'явіўся на беларускіх землях. На яго месцы па вуліцы Бернардзінскай у 1780 г. на ахвяраванні Алены Радзівіл быў змураваны новы храм у стылі позняга барока, які ўяўляе трохнефавую базіліку з бязвежавым галоўным фасадам. У 1839 г. касцёл быў зачынены і да 1846 г. пераабсталяваны пад праваслаўную царкву.